Ao principio costounos un pouco eso de tumbarnos na colchoneta, pechar os ollos e escoitar caladiños atentos á historia e á música... pero pouco a pouco comezamos a interesarnos polas cousas que Xulieta soñaba.
A mestra pediunos que pensaramos en qué soñamos nós cando pechamos os olliños... comezamos a dicir:
"saltar de nube en nube", "voar nun dragón", "vivir nun castelo e ser unha princesa", "ter un cadeliño que fala"... cantos soños temos! Esperemos non deixar nunca de facelo!
No hay comentarios:
Publicar un comentario